Piąty

Jamajka, 13.06.2019 r.

 Jamajka przywitała nas feerią barw, mocno grzejącym słońcem oraz egzotyczną kulturą, w której zakochałam się od pierwszego wejrzenia. Matt trafił w dziesiątkę wybierając to miejsce na nasze tegoroczne wakacje. Zatrzymaliśmy się w uroczym hotelu otoczonym bujną zielenią. Długa, prawie dziesięciogodzinna podróż oraz zmiana strefy czasowej sprawiła, że pierwszy dzień spędziliśmy odsypiając. Następnego dnia tak naprawdę rozpoczęliśmy upragnione wakacje. Po zjedzeniu pysznego śniadania, w którego skład wchodziły tutejsze świeże owoce udaliśmy się na plażę w Ocho Rios nazwaną Plażą Jamesa Bonda. Nie ukrywam, że bardzo chciałam zobaczyć miejsce, w którym były kręcone poszczególne sceny z udziałem znanego na całym świecie agenta. Rozpościerający się przede mną widok zapierał mi dech w piersiach. Szczególne wrażenie zrobiła na mnie krystalicznie czysta woda z niesamowitym bogactwem raf koralowych. Czułam się jak w raju! Posłałam Mattowi szeroki uśmiech i rozłożyłam się na leżaku. On sam poszedł w moje ślady. Wystawiliśmy ciała ku promieniom słonecznym i radowaliśmy się wspólnie z innymi turystami. Wyspa była przepiękna, a zamieszkujący ją ludzie weseli i otwarci na nowe znajomości oraz dzielenie się poszczególnymi informacjami. Jamajska kultura była przede wszystkim mieszanką silnej narodowej dumy, rastafarianizmu, lokalnego angielskiego dialektu i oczywiście reggae. Była to ojczyzna tego muzycznego gatunku, który rozbrzmiewał na plażach, ulicach, w klubach oraz autobusach. Wszędzie można było odczuć obecność nieocenionego Boba Marleya. Czerpaliśmy z tych wakacji jak najwięcej, codziennie staraliśmy się odwiedzać nowe miejsca i poznawać nowe smaki. Odkryliśmy w sobie miłośników jamajskiej tropikalnej przyrody zwiedzając zalesione wzgórza Gór Błękitnych oraz Park Narodowy. Matt na nowo pokochał sporty wodne szalejąc na rejsach jachtami, ja będąc w nadmorskim kurorcie Negril za pomocą aparatu tlenowego nurkowałam i pływałam razem z żółwiami, podglądałam ryby zamieszkujące Morze Karaibskie oraz zachwycałam się światem raf koralowych. Kuchnia powodowała, że moje umiejętności kulinarne mogły schować się na dno. Kosztując jednej z charakterystycznych potraw jamajskiej kuchni, czyli jerk chicken czułam się tak, jakbym osiągnęła błogostan. Jako największy, według Matta, smakosz kawy wszelakiej nie mogłam odmówić sobie wypicia Jamaica Blue Mountain. Rozkoszując się jej smakiem nie mogłam dziwić się temu, że jest uważana za jedną z najlepszych na świecie. Swoją nazwę zawdzięczała pasmu Gór Błękitnych, na którego zboczach rosną krzaki kawowca. Oczywiście kupiłam sobie na pamiątkę nie jeden, a pięć woreczków ziaren w jednej z lokalnych plantacji. Wieczorami wygłupiając się na plaży i tańcząc do rytmu reggae popijaliśmy rum. Początkowo za namową mieszkańców piliśmy rum bez żadnych dodatków, ale kiedy poczułam pojawiający się w głowie szum przestawiliśmy się na drinki na bazie tego trunku. Nasze wakacje miały trwać dwa tygodnie i gdy odkryłam, że minął już tydzień nie mogłam w to uwierzyć. Czas leciał zdecydowanie za szybko!

Jamajka, 20.06.2019 r.

 Po spędzeniu wyczerpującego dnia na Dunn’s River Falls, czyli na prawie 200-metrowym wodospadzie, którego główną atrakcją było wspinanie się po skąpanych w wodzie skałach w górę wodospadu zmęczona padłam na łóżko. Matt brał właśnie orzeźwiającą kąpiel. Korzystając z chwili wolnego czasu wrzuciłam jedno ze zdjęć zrobionych przez Matta na Instagrama. 

🙈🙈🙈

Kilka sekund później otrzymałam powiadomienie, że użytkownik kepaarrizabalaga wysłał mi wiadomość. Nieświadomie przygryzłam dolną wargę i weszłam w odpowiedni folder, aby odczytać treść.

Zdecydowanie COŚ Ci urosło, Pieszczoszku!

Zachłysnęłam się powietrzem i poczułam, że moje policzki płoną.

Oczy mam wyżej, bezczelny Hiszpanie!

Sama mnie prowokujesz wstawiając takie zdjęcia, Hiszpanko ;)

Cóż… Skoro stwierdziłeś fakt oczywisty to pozostaje mi zadać pytanie, czy Tobie też… ;)

ALISA!

No co? odpisałam udając niewiniątko.

Chcesz zobaczyć? ;)

Kepa!!!

No co? ;)

Kończę tę rozmowę!

Sama zaczęłaś, pieszczoszku!

Teraz żałuję!

Nie ma czego… Odpowiadając na Twoje pytanie, to tak ;))

Zanim mu odpisałam wzięłam kilka uspokajających wdechów.

Dziękuję za zaspokojenie mojej ciekawości, Hiszpanie!

Tylko nie fantazjuj o mnie za bardzo!

Doigrasz się kiedyś, przysięgam!

Też Cię lubię ;) Uciekam już, bo jeszcze ja zacznę fantazjować o Tobie i…

Nie kończ, błagam!

Nie lubię szybko kończyć, powinnaś coś o tym wiedzieć ;)

Moje serce biło w nienaturalnie szybkim tempie, a na policzkach czułam żar.

Ta rozmowa idzie w złym kierunku…

Masz rację, Andrea krzywo na mnie patrzy :(

Andrea… Boże, czego ja głupia oczekiwałam?

W takim razie… Odpoczywaj dalej, Kepa!

I wzajemnie!

Z sercem chcącym wyskoczyć mi z piersi wyłączyłam aplikację i położyłam telefon na stolik znajdujący się obok łóżka. Znaczące chrząknięcie Matta odrobinę przywróciło mnie do rzeczywistości.

– No co? – spytałam, a ten jedynie wzruszył ramionami. Po chwili jednak szczerząc się jak głupi wskoczył na łóżko i spojrzał na mnie wyczekująco. – Matt…

– Pisałaś z tym gorącym Hiszpanem? – zapytał poruszając sugestywnie brwiami. Z szoku uchyliłam usta.

– Twierdzisz, że jest gorący?!

– Niczego mu nie odmawiam – odparł niewinnie. – Jednak… Zostawię go tobie, poznaj moją dobroć – Wyszczerzył się szeroko. Mimowolnie parsknęłam śmiechem. – Zresztą… Tylko głupi by nie zauważył waszego zachowania na kolacji… Te znaczące uśmieszki, spojrzenia… Kepa nie jest dla ciebie jedynie znajomym, prawda?

– Prawda – westchnęłam pokonana. Matt zapraszająco postukał się po ramieniu, więc skorzystałam z okazji i oparłam o nie głowę. I opowiedziałam mu całą naszą historię. Słuchał w skupieniu, czasami przerywał mi, aby wtrącić coś od siebie. Kiedy skończyłam popatrzyłam na niego niepewnie.

– Tego bym się nie spodziewał – przyznał szczerze po chwili milczenia. – Ale to wiele wyjaśnia! Nie jest ci obojętny, czyż nie?

– Nie, nie jest, ale ma dziewczynę… – mruknęłam przypominając sobie o Hiszpance.

– Dziewczyna to nie ściana… W razie czego służę ci pomocą! Chociaż z drugiej strony… Taki smakowity kąsek – westchnął teatralnie udając smutnego. Trąciłam go w ramię.

– Jesteś cudowny! Ale nie będę się bawić w rozbijanie czyichś związków – stwierdziłam.

– Może Kepa sam pójdzie po rozum do głowy – pocieszył mnie. Kiwnęłam jedynie głową.

– Dość o mnie! Poznałeś jakiegoś gorącego faceta? – spytałam, a Matt zaczął opowiadać mi o przystojnym turyście, którego spotkał wczoraj na plaży. Słuchałam jego opowieści z zainteresowaniem. Tak… Matt był gejem, a nasz związek był jedną wielką farsą. Kiedy przyleciałam do Anglii nie znałam nikogo, byłam młoda, niedoświadczona i głupia, co zaowocowało tym, że wpadłam w złe towarzystwo. Poznając Matta myślałam, że będzie taki sam jak reszta, jednak on wyciągnął do mnie pomocną dłoń. Chwyciłam ją bez wahania. Był uroczy, miły, uprzejmy i do niczego mnie nie zmuszał. Spędzając z nim czas zorientowałam się, że woli chłopców, jednak cierpliwie czekałam, aż sam wyzna mi prawdę. Stało się to podczas jednego z wieczorów spędzonych przy piwie. Wypił za dużo i wprost powiedział mi, że jest gejem, ale ciężko mu to zaakceptować. Rozumiałam go i byłam przy nim. Dowiedziałam się, że boi się akceptacji najbliższych i dlatego męczy się z tym sam. Niewiele myśląc złożyłam mu propozycję. Chciałam odwdzięczyć się za ofiarowaną mi pomoc. Staliśmy się parą uzgadniając, że taki stan rzeczy będzie trwał do czasu, gdy Matt odważy się na wyznanie prawdy rodzicom. Zamieszkaliśmy pod jednym dachem i staliśmy się najlepszymi przyjaciółmi na świecie. Wspierałam go jak tylko mogłam zachęcając do przełamania nieśmiałości. Wychodziłam z nim do klubów, na miasto, aby miał szansę poznać kogoś i w stu procentach zaakceptować swoją orientację. Cała ta sytuacja ani trochę na mnie nie wypływała, bo nie w głowie były mi związki oraz faceci. W podświadomości czułam, że żaden nie zastąpi mi przystojnego Hiszpana, którego zostawiłam w Ondarroi. Po pewnym czasie udawanie pary stało się naszą rutyną i tak funkcjonowaliśmy z dnia na dzień. Póki co Matt nie poznał jeszcze żadnego wartościowego chłopaka, z którym mógłby spróbować, a ja… Na nowo zgubiłam się w pewnych brązowych oczach patrzących na mnie z psotnymi ognikami.

– Alisa… – zaczął Matt, kiedy skończył opowiadać. – Jeśli ty i Kepa… Wtedy momentalnie nasz układ się kończy, jasne? Już dość dla mnie zrobiłaś, więc…

– Nie ma mnie i Kepy – sprostowałam.

– Jeszcze!

– Matt!

– Och, no dobrze, dobrze… Ale gdyby jednak… Nie przerywaj mi! Gdyby jednak coś było na rzeczy to kończymy z tym. Myślę, że minęło już wystarczająco dużo czasu… Ogarnąłem swoje życie, zaakceptowałem siebie w pełni i może już niedługo odważę się powiedzieć rodzicom. Wiem, że to głupie, że czekałem, aż tyle, ale…

– To wcale nie jest głupie! Znam twoich rodziców i wiem, że nie są zbyt tolerancyjni… Miałeś prawo do tego czasu. A ja cieszę się, że choć tak mogłam ci się odwdzięczyć. Gdyby nie ty to moje marzenie o Londynie i karierze poszłoby na dno…

– Kocham cię, przylepie – pocałował mnie w nos i przytulił mocno.

– Ja ciebie też – odparłam. – Ale pewnego dnia ktoś właściwy pokocha cię jeszcze bardziej!

– A ty i Kepa w końcu zrozumiecie, że wcześniej spieprzyliście sprawę po całości…

– Matt!!!

Jamajka, 26.06.2019 r.

 Nasze wspaniałe wakacje dobiegały końca. Już jutro wracaliśmy do Londynu, który pewnie robiąc nam na złość przywita nas deszczem oraz szarymi chmurami. Miniony tydzień minął nam równie intensywnie, co poprzedni. W Nine Miles obowiązkowo odwiedziliśmy dom Boba Marleya podziwiając niegdyś należące do niego przedmioty. Wybraliśmy się również do Rose Hall Great House, okazałej rezydencji, po której podobno krąży duch pani domu. Niestety nie spotkaliśmy nikogo, co Matt przyjął z niezadowoleniem. Graliśmy w domino oraz w golfa, ale tego drugiego nie wspominam za dobrze. Nie udawało mi się trafić i w końcu sfrustrowana odrzuciłam za siebie kijek golfowy. Matthew nabijał się ze mnie przez całą drogę powrotną. Przestał, gdy zagroziłam, że po powrocie do Londynu nie będę gotowała obiadów przez tydzień. Kilkakrotnie pisałam z Kepą, ale nasze wiadomości nie miały już tego tonu, co ostatnio. Dowiedziałam się, że udało mu się spotkać z moim bratem. Spędzili ze sobą kilka wieczorów ku niezadowoleniu Andrei, ale z ich relacji wynikało, iż mieli to gdzieś. Taką postawę rozumiałam! Z Mattem zaopatrzyliśmy się w mnóstwo pamiątek; figurki, wisiorki i kolorowe czapki pełniły teraz rolę naszego wyposażenia. Dwie butelki rumu bezpiecznie spoczywały w walizkach. Patrząc na bezchmurne błękitne niebo wiedziałam, że czeka mnie powrót do rzeczywistości…

– I do Kepy – powiedział Matt wymieniając się numerem telefonu z jednym z handlarzy.

– Powiedziałam to na głos?! – pisnęłam rozglądając się na boki.

– Owszem – przytaknął. – Stęskniłaś się za nim? Za jego widokiem? Za nim całym? – Spytał mrugając oczami jak nastolatka. Jego długie rzęsy rzucały cienie na policzki.

– Matt!

– Alisa!

– Tak, stęskniłam się za nim!

– Za jego widokiem, za nim całym! – dokończył.

– Jesteś nienormalny – prychnęłam.

– Ty też – odgryzł się. – Ale koniec tego dobrego, czas się spakować!

Przytaknęłam. Ruszyliśmy do hotelu po raz ostatni rozkoszując się zapierającym dech w piersi krajobrazem...

***

Witam! 

Badum tss! :D Zaskoczone? ^^ 

Pozdrawiam ;*